Het Gemeentemuseum Helmond waar we donderdag 16 / 12 waren was omdat Rob het werk van
Gé-Karel van der Sterren wilde zien. Zijn werk kende ik niet zo heel goed had er nog maar weinig van gezien. De titel van de tentoonstelling NAT. Je kunt bijvoorbeeld ook ‘ nat ‘ gaan doordat je een verkeerde uitspraak of iets dergelijks doet. In het geval van deze tentoonstelling kon je het bij sommige werken ruiken.
Fascinerend om slechts met z’n tweeën al die werken te zien en van gedachten te kunnen wisselen. Het is werk dat nogal wat verwantschap heeft met het werk van Rob. Het werk van Gé-Karel is voorzichtig en behoedzaam. Onderwerpen als vervuiling e.d. zijn uit haar context gehaald, het worden autonome beelden, een op zichzelf staande afbeelding, niet per se geëngageerd. Enkele oudere werken doen heel sterk denken aan de cartoons van Serre. Vooral diens humor. En wat het NAT aangaat, de enorm dikke lagen textuur zetten je op het verkeerde been. Wat misschien ook een hint is of een vorm van humor betreft wat Gé-Karel in 2003 zei. Namelijk dat figuratie is veel concreter en directer EN Ik kan me ook niet voorstellen dat abstractie nog leuk is. Dat is natuurlijk ook nat gaan. Is figuratie nu juist niet leuk ? En ja, figuratie is dan wel directer maar is na ‘ de uitspraak ‘ ook wel klaar, lijkt mij. Met abstractie ben je toch wel langer bezig om het te doorgronden. Het concrete blijft hetzelfde de boodschap van de maker, terwijl het abstracte meer gekoppeld is aan de ontwikkeling van de beschouwer.
Die laatste werken van Gé-Karel zijn wel heel fraai. Kleiner van formaat en subtieler er ligt nogal wat gevoel in. Meer boodschap. Het werk van Rob Visje is uitgesprokener, rauwer en doorleefd. Het zou mooi zijn wanneer beide hun werk in een tentoonstelling zouden kunnen presenteren.
Overigens was ik dinsdag 14 / 12 in het GEM, bij Cecily Brown, ook uit 1969, maar dan uit de USA, heel abstract uitwerking op basis van figuratie. De uitstraling van haar kleurrijke werk is sterk afgevlakt. Een bijna onwaarschijnlijke tegenstelling tov het werk van vd Sterren. Bij Cecily is het soms zoeken waar de figuratie gebleven is. Haar doeken, denk ik, zijn bij iedere vervolgsessie gedraaid, wat een vervreemdende uitwerking heeft op het horizontale beeldelement. Het ‘ logische ‘ zwaartepunt voelt daardoor soms wat krampachtig aan. Ook hier was het heerlijk rustig.
zie de betreffende websites http://www.gemeentemuseumhelmond.nl/ en http://www.robvisje.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten